KENE

Keneler, parazit olan örümcek gillerin eklem bacaklıların bir parçası olan akarlara örnektir. Yetişkin keneler yaşa, cinsiyete, türe bağlı olarak yaklaşık 3 ila 5 mm uzunluğundadır. Keneler, memelilerin, kuşların ve bazen sürüngenlerin ve amfibilerin kanıyla beslenerek yaşayan dış parazitlerdir. Keneler, özellikle sıcak ve nemli iklimlerde dünya çapında yaygın bir şekilde dağılmıştır. Ülkemiz dede aynı şekilde.

 

Keneler üç ana aileye aittir: Ixodidae veya sert keneler, Argasidae veya yumuşak keneler ve tek tip bir aile olan Nuttalliellidae şeklinde oluşur. Çoğu kene türü Ixodidae ve Argasidae familyalarına aittir. Yetişkinlerin, beslendiklerinde kanla dolu olan oval / armut biçimli vücutları (idiosomlar) ve sekiz bacağı vardır. Bunların cephalothoraks ve karın tamamen kaynaştırılır. Sırt yüzeylerinde scutum olarak bilinen sert bir kalkanın yanı sıra, sert kenelerin ön kısımlarında ağız kısımlarını içeren gaga benzeri bir yapı bulunurken, yumuşak kenelerin ağız kısımları vücutlarının alt tarafında bulunur. Keneler, ortamdaki koku, vücut ısısı, nem ve / veya titreşimleri algılayarak potansiyel konukçuların yerini tespit eder. 

Kenelerin yaşam döngülerinin dört aşaması vardır: yumurta, larva , nimf ve yetişkin. Ixodidae ailesine ait keneler ya tek konukçu, iki konukçu ya da üç konukçu yaşam tarzına tabi tutulur. Argasid keneler , her biri kan alımına ihtiyaç duyan yedi nimf safhasına ( evre ) kadar sahiptir , Argasid keneleri çoklu ana yaşam tarzına sahiptir. Hematofagöz (kan yutan) diyetleri nedeniyle keneler, insanları ve diğer hayvanları etkileyen birçok ciddi hastalığın vektörü olarak hareket ederler.

Fosilleşmiş keneler kehribar rengindedir. Keneler Geç Kretase döneminden ( 146 ila 66 milyon yıl önce ) türemiş gibi görünmektedir; evrim ve dağılmanın çoğu Tersiyer'de ( 65 ila 5 milyon yıl önce ) meydana gelmiştir. Keşfedilen en eski kene fosili, New Jersey Kretase kehribarından gelen kırışmış bir kuş kenesiydi . Daha genç Baltık ve Dominik amberleri de canlı cinslere yerleştirilebilecek örnekler verdiler . Deinocroton draculi kene dinozorla birlikte bulundu 99  milyon yıl önce Kretase Burma kehribarında korunmuş tüyler. Buradan anlıyoruz ki keneler dinazorlar döneminden bu yana varlar.

Keneler ektoparazitlerdir ve tüm beslenme gereksinimlerini karşılamak için kan içerler. Zorunlu hematofajlardır ve hayatta kalmak ve yaşamın bir aşamasından diğerine geçmek için kana ihtiyaç duyarlar. Keneler uzun süre kan içmeden yaşayabilirler. Ancak bir kan ememezlerse sonunda ölürler. Keneler 120 milyon yıl önce kan emerek adaptasyon sağladıkları ve evrimleştiği düşünülmektedir, 

Keneler hayvanlara veya insanlara hızlı bir şekilde yapışırken, ince deri aramak için dolaşırlar. Bulduklarında ise kıskaçlarıyla yapışarak deriyi keserler. Daha sonrası kan emmeye başlarlar. 

Keneler, bir hayvanın nefesini ve vücut kokularını algılayarak, vücut ısısını, nemi veya titreşimleri algılayarak bulurlar. Keneler hakkında yaygın bir yanılgı, insan ve hayvanlara  üzerine atlamaları veya ağaçlardan düşmeleridir, ancak uçamazlar veya zıplayamazlar. Pek çok kene türü, arka ayaklarıyla yapraklara tutunup ön kıskaçlarıyla avının geçmesini bekleyerek yapışırlar. 

özellikle Ixodidae, "sorgulama" olarak bilinen bir pozisyonda beklemede yatar. Gezerken keneler, üçüncü ve dördüncü çift bacaklarından yapraklara ve otlara tutunur. İlk çift bacağını uzatmış olarak tutuyorlar, geçmekte olan herhangi bir konağı kavramayı ve tırmanmayı bekliyorlar. Kene sorgulama yükseklikleri, istenen konağın boyutu ile ilişkili olma eğilimindedir; nimfler ve küçük türler, küçük memeli veya kuş konukçularıyla karşılaşabilecekleri yere yakın araştırma yapma eğilimindedir; yetişkinler daha büyük konakçılarla karşılaşılabilecek bitki örtüsüne daha yükseğe tırmanırlar. Bazı türler avcıdır ve ev sahiplerinin dinlenebileceği yerlerin yakınında gizlenir. Koku alma üzerine uyaran veya diğer çevresel göstergeler, müdahale eden yüzeyde sürünür veya koşarlar. 

 

Başta Argasidae olmak üzere diğer keneler, yuvalarında, yuvalarında ya da mağaralarında konukçu bulurlar . Konakçıları tanımlamak için, nidicolous olmayan türlerle aynı uyarıcıları kullanırlar, vücut ısısı ve kokular genellikle ana faktörlerdir.  Birçoğu öncelikle kuşlarla beslenir , ancak bazı Ornithodoros türleri küçük memelilerle beslenir . Her iki yumuşak kene grubu da hızla beslenir, tipik olarak ağrılı bir şekilde ısırır ve dakikalar içinde dolgusunu içer. Konak dışında sabit bir yerleşim yeri olmayan Ixodidae'lerin aksine, kumda, hayvan barınaklarının veya yuvalarının yakınındaki yarıklarda veya insan barınaklarında yaşarlar, burada geceleri tüneyen kuşlara saldırırlar veya karbondioksit tespit ettiklerinde ortaya çıkarlar.ev sahiplerinin nefesinde.  

Ixodidae tamamen tıkanana kadar yerinde kalır. Ağırlıkları, ön besleme ağırlıklarına göre 200 ila 600 kat artabilir. Bu genişlemeyi sağlamak için, kütikülün büyümesini kolaylaştırmak için hücre bölünmesi gerçekleşir.  Argasidae'de, kenenin kütikülü yutulan sıvıyı barındırmak için gerilir, ancak yeni hücreler büyütmez, kenenin ağırlığı açılmamış duruma göre beş ila on kat artar. Kene daha sonra konağı bırakır ve tipik olarak, konağı bir sonraki yemeğini sağlamak için dönene kadar yuvada veya yuvada kalır.  

Kene tükürüğü, kene türüne bağlı olarak yaklaşık 1.500 ila 3.000 protein içerir. Evasinler adı verilen anti-enflamatuar özelliklere sahip proteinler , kenelerin konakçı hayvan tarafından algılanmadan sekiz ila on gün beslenmesine izin verir. Araştırmacılar, miyokardit , kalp krizi ve felce neden olan kemokinleri etkisiz hale getirmek için ilaçlar geliştirmek amacıyla bu evazinler üzerinde çalışıyorlar .  

Kene türleri dünya çapında yaygın olarak dağılmıştır, sıcak, nemli iklime sahip ülkelerde daha fazla gelişme eğilimindedirler, çünkü metamorfozdan geçmek için havada belirli bir miktar neme ihtiyaç duyarlar ve düşük sıcaklıklar, yumurtaların larvalara dönüşmesini engeller. Kene parazitliği, keseli ve plasentalı memeliler, kuşlar, sürüngenler (yılanlar, iguanalar ve kertenkeleler) ve amfibiler dahil olmak üzere konakçı taksonlar arasında da yaygın olarak dağıtılır. ]Evcil hayvan keneleri, patojenik bulaşma yoluyla çiftlik hayvanlarına ciddi zararlar verir, kan kaybıyla anemiye, yün ve postlara zarar verir 

Keneler tarafından tercih edilen bir habitat, bir çimin ormanla buluştuğu arayüzdür, veya daha genel olarak, ormanlık alanlar ve açık alanlar arasında bakımsız geçiş kenarı habitatı olan ekototondur . Bu nedenle, bir kene stratejisi, ağaçların kenarındaki yaprak çöpünü, çalıları ve yabani otları uzaklaştırmaktır. Keneler gölgeli, nemli yaprak çöpü gibi ağaç veya çalılıklarla doludur ve ilkbaharda yumurtalarını böyle yerlere bırakarak larvaların sonbaharda ortaya çıkmasına ve alçak bitki örtüsüne girmesine izin verir. Çimlerin kenarına en yakın 3 metrelik sınır, çimlerdeki kene perilerinin% 82'sinin bulunduğu bir kene göç bölgesidir.  

Genel olarak keneler, konakçı türlerinin meydana geldiği her yerde bulunur. Göçmen kuşlar göçleri sırasında yanlarında keneler taşırlar; Mısır'dan geçen göçmen kuşlar üzerinde yapılan bir araştırma, incelenen kuş türlerinin yarısından fazlasının kene taşıdığını ortaya çıkardı. Kene türlerinin göç mevsimine göre değiştiği de gözlenmiş, bu çalışmada ilkbahar ve sonbahar göçleri olup, bunun farklı türlerin mevsimsel dönemselliklerinden kaynaklandığı düşünülmektedir.  

Akarlar ve nematodlar, aynı zamanda kuşlar için küçük bir besin kaynağı olan kenelerle beslenir. Daha da önemlisi, keneler bir hastalık vektörü olarak hareket eder ve spiroketler gibi birçok farklı patojenin birincil konağı olarak davranır . Keneler çeşitli zayıflatıcı hastalıklar taşırlar, bu nedenle keneler hayvan popülasyonlarını kontrol etmeye ve aşırı otlatmayı önlemeye yardımcı olabilir.  

Keneler, insanları ve diğer hayvanları etkileyen bir dizi bulaşıcı hastalığı bulaştırabilir. Zoonotik patojenler taşıyan keneler genellikle geniş bir konukçu yelpazesine sahip olma eğilimindedir. Enfektif ajanlar sadece yetişkin kenede değil, dişiler tarafından bol miktarda üretilen yumurtalarda da bulunabilir. İnsanların, evcilleştirilmiş evcil hayvanların ve çiftlik hayvanlarının hareketlerinin bir sonucu olarak birçok kene türü menzillerini genişletmiştir . Vahşi doğa yürüyüşleri gibi açık hava etkinliklerine artan katılımla birlikte , daha fazla insan ve köpekleri kendilerini kenelere maruz kalmış bulabilir.  

 

Üç kene ailesinin hepsinin dört yaşam döngüsü aşaması vardır: yumurta, larva , su perisi ve yetişkin.  

Kenelerden kurtulmak için dünya üzerinde veya ülkemiz genelinde bu mümkün değildir, Sadece yaşam alanlarımızdan uzaklaştırabiliriz, Özellikle yaz aylarında kene ilaçlaması profesyonellik gerektiren bir iştir. Özellikle piknik alanlarında, bahçelerimizde, 

Kene ilaçlamasında öncelikle kullanacağımız ilaç türü ve uygulaması çok önemli, uygulamayı yaptırmadan önce uzayan çimlerimizi biçmeli ağaçlarımızı zamanında budamalıyız. 

Sonrasında tüm zemin, ağaçlarımız ve evimizin veya konağımızın etrafı ilaçlanmalıdır. Bu uygulamayı düzenli olarak ilkbahardan başlayarak yaz ayı boyunca yaptırmalıyız.

Kene ilaçlaması konusunda Okka Grup Kene İlaçlaması firması olarak profesyonel ekibimizle birlikte her zaman yanınızdayız.